نامهربانی شهر با معلولان - مجله بیزبینگ

بیایید تعارف را کنار بگذاریم و ببینیم چگونه می شود نقشه ای برای این شهر ریخت تا از این پس معابر و ساختمان هایش به جای نامهربانی با معلولان، عصای دست آنها باشد. از قدیم گفته اند با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود. اینکه همه سازمان ها و نهادها و مدیران عالی رتبه به بهانه روز معلولان بیایند و یکسری شعارهای تکراری دهند و آب ها که از آسیاب افتاد، همه چیز را فراموش کنند و روز از نو روزی از نو...

نه! نمی شود.

یعنی نمی توان امیدوار بود که گره ای از کار معلولان باز شود. از سویی نمی شود همه بار مناسب سازی محیط شهری را روی دوش شهرداری انداخت و انتظار داشت این مجموعه، یک تنه کاری کند کارستان. اگر بخواهیم منصف باشیم باید بگوییم که شهرداری در چند سال گذشته با مناسب سازی معابر برای معلولان گام نخست را برداشته است، اما هنوز راه زیادی تا رسیدن به نقطه مطلوب در پیش است.

اصلاً فکر کنید شهرداری آمد و همه معابر شهر را برای این قشر هموار کرد، تکلیف چند صد اداره و سازمان کوچک و بزرگ دولتی که هر روز گذر معلولان به آنها می افتد و حتی یک رمپ ویژه این افراد را ندارد چه می شود؟ ماجرای طرح حمایت از حقوق معلولان و مصوبه 3 درصد حق استخدام آنها در دستگاه های اجرایی که سال هاست خاک می خورد، به کجا می انجامد؟ خودروهای ویژه معلولان که قرار بود جابه جایی این قشر در شهر را آسان کند، کجاست؟ و از این دست مصوبه ها و وعده وعیدهای به انتها نرسیده، کم نیست. معلولان نیاز دارند که قوانین از روی کاغذ به کوچه و خیابان ها و اداره ها و... بیاید و تغییر را به شکل ملموس حس کنند. این انتظاری زیادی نیست.