نسخه های اصلی فولیوی یکم نوشته شکسپیر به نمایش گذاشته خواهند شد - مجله بیزبینگ

400 سال پیش، گروه کوچکی از دوستان وفادار ویلیام شکسپیر و هم پیمانان نظریه پرداز چالش پیچیده ای را برای گردآوری آثار کامل او در یک جلد صحافی آغاز کردند. مشخص نیست که آیا این یک کار از سر عشق و احترام بوده یا برای کسب درآمد انجام شده است.

اما بدون فولیوی یکم که در سال 1623 میلادی، یعنی هفت سال پس از درگذشت شکسپیر منتشر شد، نیمی از نمایشنامه های او گم میشد. اکنون، موسسات و مجموعه داران خصوصی که مالک نسخه های اصلی به جای مانده از فولیوی یکم هستند، بازدید از این جلد مجموعه نمایشنامه ها را برای عموم مردم در ایرلند و بریتانیا امکان پذیر خواهند کرد.

براساس وبسایتی که به شکسپیر اختصاص پیدا کرده است، 235 نسخه از فولیوی یکم همچنان وجود دارد. 5 مورد از این نسخه ها از طریق کتابخانه بریتانیا نگهداری می شود و فقط 56 مورد از این نسخه ها کامل هستند، چرا که در اغلب آنها برخی از صفحات اصلی گم شده است.

به این ترتیب کتابخانه بریتانیا نمایشگاهی را در سال جاری میلادی برپا خواهد کرد. دو کتاب با عناوین ساخت فولیوی یکم شکسپیر و فولیوی یکم شکسپیر: کتاب ماندگاری به قدمت چهار قرن که هر دو نوشته اما اسمیت استاد دانشگاه رشته مطالعات شکسپیر در دانشگاه آکسفورد هستند نیز ماه آینده منتشر خواهند شد.

در دوران زندگی شکسپیر نمایشنامه ها به این منظور نوشته می شدند که در تئاتر مورد استفاده قرار بگیرند و به ندرت چاپ می شدند. در نتیجه بسیاری از نمایشنامه ها گم می شدند. اما در سال 1616 میلادی یعنی همان سالی که شکسپیر در سن 52 سالگی درگذشت، بن جانسون دوست و هم حرفه او مجموعه ای از شعرها و نمایشنامه های خودش را در قالب فولیو منتشر کرد.

سه همکار شکسپیر در انجمن نمایشی مردان پادشاه گردآوری نمایشنامه های شکسپیر را آغاز کردند. 18 نمایشنامه چاپ شده بود اما 18 مورد دیگر فقط در قالب نسخه های دست نویس یا کتاب های پیش نویس وجود داشت.

این سه نفر نوشته های ویرایش شده را به یک چاپخانه بردند. در این روند اشتباهات زیادی صورت گرفت اما به دلیل گران بودن قیمت کاغذ این اشتباهات اصلاح نشدند.

حدود 700 تا 750 نسخه از فولیوی یکم در سال 1623 میلادی روانه بازار شد. خریدارانی که برای این مجموعه نمایشنامه ها در نظر گرفته شده بودند، علاقمندان ثروتمند و پردرایت تئاتر بودند.

از بین تمام نسخه هایی که تا به امروز به جای مانده، 50 مورد از آنها در بریتانیا و 149 مورد از آنها در ایالات متحده آمریکا نگهداری می شود.