معرفی غار آبی سهولان - مجله بیزبینگ

غار آبی سهولان در ارومیه

غار آبی سهولان دومین غار بزرگ آبی طبیعی کشور بعد از غار علی صدر همدان می باشد که در 30 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان مهاباد در استان آذربایجان غربی واقع شده است. حتما به این مکان زیبا سفری خاطره انگیز خواهید داشت.{1}

برای بازدید از این غار آبی باید به حنوب آذربایجان غربی و جاده فرعی مهاباد- بوکان بروید، جایی در 35 کیلومتری مهاباد روستایی به نام سهولان هست که باغات سرسبز، چشمه سارها و جویبارهای زیادی را در خود جای داده است.

در میان جاذبه های طبیعی این روستا، غار آبی سهولان جاذبه ای منحصربفرد و زیباست، غاری که مجموعه ای از چند حوضچه بزرگ است که با دالان های آبی به هم راه دارند.

غار سهولان یکی از عجیب ترین غارهای آبی دنیاست که با دنیای شگفت انگیزش کم کم در حال تبدیل شدن به جاذبه ای پربازدید است به طوری که فقط در طول 6 ماه سال 1396 حدود 170 هزار گردشگر خارجی و ایرانی از آن بازدید نموده اند.

با دیدن این غار ممکن است تا حدودی یاد غار علیصدر همدان بیفتید هر چند که محوطه کشف شده غار سهولان طول زیادی ندارد و در آن خبری از آن همه قندیل های دیدنیی غار علیصدر نیست اما با گشت زدن در همین غار هم می توانید قندیل های دیدنی زیادی پیدا کنید.

در این غار فرصت این را دارید تا زیبایی های غارهای آبی را از نزدیک ببینید و کشف کنید.

غار در مجموع 600 متر طول دارد که 300 متر آن در خشکی و 300 متر دیگر در آب است.

برای وارد شدن به این غار دو در ورودی وجود دارد که هر دو به هم ارتباط دارند و می توانید در حالی که از یکی به داخل غار رفته اید از دیگری بیرون بروید.

از هر کدام از ورودی ها که دوست داشتید می توانید برای وارد شدن به غار بهره ببرید؛ با پایین رفتن از بیش از 100 پله پرپیچ و خم به عمق 30 متری زمین می روید و غاری را می بینید که در دوره دوم زمین شناسی در میلیون ها سال قبل شکل گرفته است.

همین که داخل این غار را می بینید تصاویری اسرار آمیز از دنیای اعماق زمین در مقابل چشمانتان به نمایش در می آید.

چیزی که در لحظه ورود به غار توجهتان را جلب می نماید خنکای دلپذیر غار است که آن را به مکان مجذوب نمایندهی برای گشت و گذار تابستانی تبدیل نموده است.

پس از ورود به غار باید مسافت کمی را پیاده روی کنید تا به قایق ها برسید. تمام جهت قایق سواری روشن است و نورپردازی ها چشم اندازهای دیدنیی را برای غار رقم زده است.

با قایق سواری در طول رودخانه است که می توانید رسوبات غار را از نزدیک دیدن کنید، رسوباتی که به شکل های عجیبی مثل خفاش، عروس دریایی، لاک پشت، هشت پا و … در آمده اند. در میان این رسوبات قندیل هایی را هم می بینید که حسابی ذوق زده تان می نمایند.

اما یکی از مجذوب نماینده ترین بخش های این قایق سواری وقتی است که لانه کبوتران را در کنار خود می بینید؛ گاهی این لانه ها آنقدر به شما نزدینمایند که حتی می توانید به لانه و کبوتران دست هم بزنید.

در انتهای جهت قایق سواری به صخره ها و دیواره هایی می رسید که ادامه راه را برایتان غیرممکن می نمایند همین لحظه است که باید راه برگشت را در پیش بگیرید. به گفته غارنوردان از اینجای جهت را فقط غواصان می توانند بروند.

در تالار اصلی غار ارتفاع سطح آب تا سقف 50 متر است. تنها ساکنان همیشگی این غار که این مکان را برای زندگی دائمی خود انتخاب نموده اند خفاش ها و یا کبوترانی هستند که بیشتر وقت ها بر روی تخم های خود خوابیده اند و یا در گوشه ای آرام نشسته و استراحت می نمایند.

نور به کار رفته در غار خفاش ها را اذیت می نمایند برای همین در غار پراکنده و جاهایی را برای استراحت در نظر گرفته اند که تاریک است.

البته اگر نگاهی به سقف غار بیندازید هم خفاش های زیادی را می بینید، در شب صدای جیغی که از این غار بلند می شود درواقع صدای همین خفاش هاست.

اما کبوتران در قسمت های مختلف غار لانه نموده اند و معمولا هم ترسی از گردشگران ندارند.

زمان زیادی از معروف شدن این غار نگذشته است اما به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از مهمترین غارهای آبی ایران است.

در این غار می توانید ایوان های بلندی را ببینید که نقش و نگارهای جادویی آن ها را دیدنیی نموده اند.

غار پر از تندیس های طبیعی است که کسی جز دست طبیعت آن ها را نساخته است، این تندیس ها به خاطر ریزش آب و فرسایش در طول میلیون ها سال شکل گرفته اند و مطمئنا با دیدن اشکال آن ها که شبیه حیوانات و گیاهان هستند متعجب می شوید.

کشف این غار به 150 سال قبل برمی شود زمانی که یک گردشگر فرانسوی پیروز شد این غار زیبا را پیدا کند اما سال ها امکان بازدید از این غار وجود نداست تا اینکه بالاخره در سال 1379، غار به روی گردشگران باز شد.

امروز حدود 13 قایق در غار وجود دارد که امکان قایق رانی و دیدنی قسمت های مختلف غار را برایتان فراهم می نمایند.

احتمالا در آینده ای نه چندان دور امکانات رفاهی و گرشگری بیشتری در کنار این غار فراهم می شود تا گردشگران بازدید راحت تری از غار داشته باشند.{2}

چرا ما دیدن غار سهولان را پیشنهاد می کنیم؟

از سال 1379 گردشگران این جا می آیند و قایق سواری می نمایند. البته بخش های خشکی هم دارد، ولی با قایق پارویی می توانید روی دریاچه باشید.

خوشبختانه باز شدن پای گردشگر ها به این ناحیه باعث اشتغال زایی اهالی روستای سهولان هم شده است.

این غار دو دهانه دارد که درختان روی آن سایه انداخته اند. وقتی وارد آن می شوید، باید از حدود 106 پله پایین بروید آسانسور و هیج وسیله مدرنی هم وجود ندارد و باید از خنکی و سکوت لذت برد.

اولین دریاچه ای که پیش روی شما قرار می گیرد،200 متر است. تمام محوطه روشنایی دارد و امن به نظر می رسد.

تابلوهای راهنما از شما می خواهند به جایی که نرده ندارد نزدیک نشوید. به جایش می توانید به زندگی مردم در هزاران سال پیش فکر کنید؛ زمانی که هیچ چراغ و امکانات دیگری در آن وجود نداشته است.

سوار قایق که می شوید، صدای پاروهایی که آب را شکاف می دهند، سکوت را به هم می زند.

گاهی کبوترهایی که آن جا زندگی می نمایند، بال زنان و بدون ترس از کنار گردشگران رد می شوند. اگر صدای جیغ شنیدید، نترسید.

احتمالا خفاشی ست که وارد خانه اش شده اید. البته این سال ها که تعداد گردشگران زیاد شده، از تعداد خفاش ها کم شده و به جاهای تاریک تر و بدون چراغ رفته اند.

در محوطه و روی سنگ ها و صخره ها فقط خزه های سبز و قهوه ای می بینید که در اثر رطوبت رشد نموده اند.

جایی که آفتاب نمی تابد، توقع بیشتری هم نباید داشت.

روی دیواره قندیل ها و سنگ های آهکی زیادی هست که مردم با تخیل خودشان روی آنها نام گذاشته اند.

یکی پای فیل است، یکی هواپیما و دیگری خوشه انگور.

ولی شاید فکر شما با آنها شکل های دیگری بسازد. جنس سنگ دیواره آهکی رسوبی و دولومیتی (نوعی سنگ آهک) است.

اگر بخواهید همه غار را ببینید و از دهانه دیگرش خارج شوید، باید از سه حوضچه، چند تونل و دالان باریک بگذرید تا به دهانه فرعی غار سهولان به نام لونه مالان برسید.

چشم تان که به دهانه بیفتد، می بینید از جایی که شما هستید ارتفاع زیادی دارد. حدس تان درست است؛ 50 متر بالاتر است و برای رسیدن به آن باید از 170 پله بالا بروید.{3}

پی نوشت:

1.www.irannaz.com

2.www.cafesour.ir

3.www.eligasht.com

منبع: راسخون